Hepimiz para kazanmak için çalışıyoruz ama tek başına para kazanmak yetmiyor. İnsan daha fazlasını istiyor; çalıştığı yerden başka şeyler de bekliyor.
• Öncelikle çalıştığı yerin doğru düzgün olmasını istiyor. İnsanın vicdanını zedeleyen işlerin yapılmadığı, doğayı kirletmeyen, devlete vergisini veren bir şirkette çalışmak istiyor.
• Patronun hakkını korurken başkalarını yok saymayan; insana insan gibi davranan bir şirkette çalışmak istiyor.
• İnsana kaba davranılmayan, asgari nezaketin korunduğu, üstlerin astlara insan muamelesi yaptığı bir yerde çalışmak istiyor.
• Mesai saatlerinin insaflı olduğu, çalışanların özel hayatlarına saygılı bir yerde çalışmak istiyor.
• Tedarikçilerini ve bayilerini adam yerine koyan; yaptığı işi onlar sayesinde yaptığının farkında olan ve onların da haklarını gözeten bir iş yerinde çalışmak istiyor.
• Müşterileri insan yerine koyan bir yerde çalışmak istiyor.
• Karar alırken çalışanlara da söz hakkı tanıyan bir iş yerinde çalışmak istiyor.
Artık hepimiz tanımlanması da kontrol edilmesi de zor; ama daha yaratıcı işler yaptığımız ortamlarda çalışıyoruz. İşler daha yaratıcı ve esnek hale geldikçe insanların çalışma hayatından beklentileri de değişti.
Daniel Pink, 2008 yılında yaşadığımız küresel finans krizinin nedenlerinden başında ödül-ceza sisteminin olduğunu söylüyor. Pink’e göre, üst düzey finans yöneticilerine verilen yüksek primler, onların ahlak dışı davranmalarına yol açtı. Alacakları ödülün ışıltısı gözlerini kör etti, yaptıkları yanlışların sonuçlarını göremez oldular. Sonunda ABD’de binlerce işyeri battı, milyonlarca insanın hayatı derinden etkilendi.
Para, bizim başkaları için harcadığımız zamanın ve kattığımız değerin karşılığıdır. Para bir “hak ölçüsüdür.”
Fakat para her şeyi satın alamaz. Paranın değerini ve önemini asla yadsımıyorum; ama çalışanların kalbini kazanacak, onları şirkete bağlayacak şey asla para değildir. Onların yaptıkları işe gönülden yapmalarını sağlayacak ortam tek başına parayla yaratılamaz.
Öyle ortamlar vardır ki ne kadar para verirlerse versinler insan bir saniye bile orada durmak istemez. İnsan haksızlığa uğradığı, yaptıklarının beğenilmediği, kendisinden daha fazlasını alabilmek için iyi olduğu zamanlarda bile kötü olduğunu duyduğu, destek yerine azar işittiği, sorunlarını anlatmaya cesaret bulamadığı, hatalara karşı hoşgörünün düşük olduğu şirkette, kendi iç motivasyonu ne kadar güçlü olursa olsun fazla kalamaz.
Harvard Üniversitesi öğretim görevlilerinden otantik liderlik üzerine uzmanlaşan Bill George, çöküşe giden şirketlerdeki en önemli hatanın sadece “rakamlarla yönetmek” olduğunu söyler. Bir şirket, aldığı tüm kararları sadece kârlılığı düşünerek alırsa uzun dönemde ayakta kalamaz.
Şirketlerin kârlılıklarını gözetmeleri elbette şarttır. Şirket yanlış bir iş yapıyorsa ya da yaptığı işi yanlış yapıyorsa kâr edemez. Kâr etmek, bir şirketin “doğruları” yaptığının kanıtıdır. Ayrıca kâr etmek şirketin büyümesi, yeni yatırımlar yapması için birikim yaratması demektir.Ama şirketin kâr etmeyi sürdürebilmesi için birlikte çalıştığı insanların da çıkarını düşünmesi gerekir, aksi takdirde şirketin kurduğu düzen kalıcı olmaz. Şirket, kendi çıkarıyla çalışanların ve iş yaptığı diğer kesimlerin çıkarları arasında denge kurduğu zaman kalıcı, sürdürülebilir bir düzen kurabilir.
Çalışanların çıkarını düşünmek demek onlara sadece parasal ödül vermek değildir. Şirketlerin her çalışanı iş gücünden öte insan olarak görmesi ve bu insanın hayatta aradığı anlamı bulacağı iş ortamı yaratması gerekir.
Konuyla İlgili Makale ve Linkler
- “Daniel H. Pink ile şaşırtıcı motivasyon bilimi üzerine”, TED, Agustos 2011
- “Motivasyon 3.0 dönemi başlıyor”, Capital Dergisi: Daniel H. Pink röportajı, Mart 2010.
- David Beswick, “Management implications of the interaction between intrinsic motivation and extrinsic rewards”, 2007
- Hans Lenk, “Achievement Motivation and Enthusiasm: Authentic commitment and enthusing participation in sport and education”
- “Money and employee motivation”, www.2020skills.com
- Motivating People, Harvard Business Rewiew, Ocak 2009
- Loren Gary, “Next Ideas: Rethinking Money and Motivation”, Harvard Business Rewiew, Nisan 2004
- Alfie Kohn, “Why Incentive Plans Cannot Work (HBR OnPoint Enhanced Edition), Ocak 2003
- “The Meaning of Money in the 21st Century”: An Interview with Jacob Needleman By Alexander M. Dake”, www.paraview.com
- Ayn Rand, “The Meaning of Money”, 1957
- The Meaning of Money
- William George, Harvard Business School Professor, former Medtronic CEO, and Best Selling Author
- Mihaly Csikszentmihalyi on flow, TED2004
- Mihaly Csikszentmihalyi “How to be happy at work”

CEO olarak bir şirketten teklif aldım . Nasıl başarılı olabilirimle ilgili bilgi almak istedim ve ilk sizin bilgilerinizle karşılaştım . Açıklamalarınız kafamda oluşan olgu ile uyum sağlanıyorum hakkı vermiş olmanız beni ayrıca mutlu etti . Bizlerden yorum almanızı çok olumlu buldum . Sizin bilgi ve önerileriniz benim için çok önem taşıyacak . Bazı projelerimde var ayrıca . Bana fayda sağlayacak umarım . Sevgi ve saygılarımla çok tşk ediyorum.
Bu yazıyı okurken çalışanların,tedarikçilerin kısacası kurumu yaşatan bireylerin kuruma sadık olmaları içinde gerekli olan unsurları hatırladım.
Küçük bir menfaat uğruna geçmişini ve kariyerini hiçe sayıp iş değiştiren bir birey ile kurum ne kadar başarılı olabilir? Aynı şekilde uzun vadeli yapılmayan planlar doğrultusunda küçük menfaatler uğruna karar alan şirket yönetimi de ne kadar başarılı kalabilir…
Küçük kazanımlar için çok büyük fedakarlıklar gerektiren ülkemizdeki iş dünyasının bu yönüyle denetlenmesi ve kontrol edilmesi gerekiyor.
Her şeyden önce işsizliğin azaltılması ve adil gelir dağılımı olmalı….
Yoksa sadece dertleşmiş-sohbet etmiş ve stres atmış oluruz.
Teşekkürler,
Temel bey her yazınızda çok özel ve hassas bir konuyu teşhis edip, detaylarıyla anlatıyorsunuz ve zevkle okuyorum. İşyerinde çalışma motivasyonu ile ilgili The Works – Sydney’in hazırladığı bu videonun konuyla yakından ilgili olduğunu düşündüğüm için paylaşmak istedim. http://vimeo.com/21055862
Aynı zamanda bir çalışan olarak buradaki yazılan tek bir şey haric herşeye harfiyen katılıyorum. Katılmadıgım konu ise "ekstra geliri olmayan işi yapmak istemiyor" kısmı. Cunku ekstra gelirli olan işlerde işveren işçiyi fazlasiyla kullaniyor. iş yerinin ne kadar büyük oldugunun bir onemi yok. Boyle oldugundan zaten insanlar o ekstrayi elde edebilmek için kuralları hiçe sayiyorlar. Sonra USA deki durum ortaya cikiyor. Pirinç için evdeki bulgurdan olunuyor. Heleki ülkemizde yapılan emek ile karşilaştirildiginda ekstra gelir hiç degmeyecek bir mebla olarak kaliyor.
Temel bey her salı yazılarınızı büyük bir keyifle takip ediyorum. Çok teşekkürler yazılarınız için.
İnsanın insanca çalıştığı,insanca düzen…
Çalışanın sayı, numara değil, insan olduğunun anlaşıldığı düzen..
Dizginlenmemiş kapitalist sistemin yarattığı sorunlar ortaya çıkmaya başladıkça düzen değişikliği sesleri yukarı çıkmaya başladı yine. Eskiden yalnızca para ile finans sistemi ile ekonominin yürümeyeceği, düzenin işlemeyeceğini söyleyenlere kızanlar galiba akıllanmaya başladılar. 2008 krizini yaratan finans ve bankacılık sektörü hala aynı hataları yapmaya devam ediyor. Seçimle işbaşına gelen hükümetlerin (Italya, Yunanistan…) yerine derecelendirme (Fitch) kuruluşlarından gelen yöneticilere hükümet kurduruluyor…Geçerli sistem artık anlamını yitiriyor ama yenisi için çaba gösterilemiyor…Demek ki "PARA HER ZAMAN ÖNEMLİ" diyenler çogunlukta maalesef.
Kolay gelsin %99’a